„Od briefu do wiframe z OOUX – czyli jak zamienić brief na funkcjonalny projekt za pomocą metody Object Oriented UX” to temat ostatnich warsztatów, które miałem przyjemność poprowadzić podczas Festiwalu Inicjatyw Kreatywnych „Separator”.
W dniach 13-15 czerwca w Wyższej Szkole Europejskiej w Krakowie odbył się Festiwal Inicjatyw Kreatywnych „Separator”. Moim zadaniem było zapoznać uczestników z metodą projektową, której autorką jest Sophia V Prater. Warsztat zakwalifikowano jako średnio-zaawansowany, co skutkowało mniejszym zainteresowaniem ze strony studentów, a przyciągnęło głównie osoby pracujące w roli specjalistów UI/UX.
Chcąc wziąć udział w warsztacie, należało odpowiedzieć na pytanie rekrutacyjne, które miało dać mi odpowiedź, jakich metod projektowych UX do zaplanowania struktury projektanci używają podczas swojej pracy. Odpowiedzi były różne, od User Stories przez Cart Sorting, czy narzędzi online do Sitemapping.
Do zaprojektowania uczestnicy mieli jeden z trzech serwisów: „Serwis sieci pizzerii”, „Serwis szkoleniowy online” oraz „Serwis proponujący usługi wystroju wnętrz w oparciu o kwiaty”. Jednogłośnie wybrali „Serwis szkoleniowy online”. Po teoretycznym zapoznaniu się z metodą, zabrali się do pracy, czego wynikiem były trzy bardzo podobnie zhierarchizowane struktury serwisów.
O metodzie OOUX
Pewnego dnia Sophia V Prater, projektantka CNN, dostała zadanie, by w krótkim czasie przeprojektować serwisy CNN, tak by były responsywne, dostępne, użyteczne i łatwe w aktualizacji. Pod wpływem presji czasu zaczęła tworzyć metodę OOUX, którą udoskonalała przez kolejne lata. Aktualnie promuje ją wśród projektantów na całym świecie.
Metoda OOUX jest praktycznym procesem projektowym, skupiającym się na obiektach w oparciu o model mentalny użytkownika, ponieważ jak mówi Sophia: ludzie są ewolucyjnie przystosowani do interakcji z obiektami. Metodę sprowadzić można do trzech podstawowych kroków:
Krok 1: Odnajdywanie i projektowanie rzeczywistych obiektów, których zadaniem jest spełnianie celów systemu:
1.1. Opierając się na specyfikacji projektu bądź briefie, odnajdujemy obiekty (rzeczowniki), które występują w systemie.
Krok 2: Priorytetyzowanie odnalezionych obiektów i ich zawartości:
2.1. Ustalamy ważność obiektów w systemie, opierając się o model mentalny użytkownika i ustawiamy je w odpowiedniej kolejności.
2.2. Ustalamy zawartość obiektów. (Może to być: Core content, Metadata, Nested Object, Call To Action) – więcej w załączonej prezentacji* (cz.2)
2.3. Priorytetyzujemy zawartości obiektów – tj. ustawiamy je w zależności od ważności.
Krok 3: Mapowanie powiązań między obiektami
3.1. W tym kroku możemy naszkicować wygląd obiektów (metoda zakłada, że obiekty mogą przyjmować reprezentację trzech manifestów, tj. lista, moduł, strona ze szczegółami) – schematy dostępne w prezentacji* (cz.2)
3.2. Rysujemy powiązania (linkowanie) między obiektami
Dzięki zastosowaniu OOUX i tak przeprowadzonemu procesowi zyskujemy:
- Intuicyjną nawigację kontekstową – swobodne poruszanie się między treścią w systemie.
- Dużo łatwiejszą komunikację w zespole podczas pracy nad projektem. (Programiści podczas projektowania czy programowania również poruszają się w obszarze obiektów.)
- Szybką aktualizację systemu, ponieważ obiekty projektujemy tylko raz i wykorzystujemy je wielokrotnie.
- Łatwość w realizacji responsywności.
- W systemie czy serwisie nic nie dzieje się z przypadku. 😊
Podsumowując warsztat, uczestnicy wyszli zadowoleni i uzbrojeni w nowe narzędzie, deklarując, że nie zawahają się go użyć podczas realizacji najbliższych projektów.
Szczegółowo o metodzie można dowiedzieć się z: https://alistapart.com/article/object-oriented-ux/
https://www.rewiredux.com/ooux
www.prostaedukacja.com.pl